Ik heb niet gestudeerd

Na de middelbare school was ik niet bezig met een leuke vervolgopleiding, laat staan mijn toekomst. Nee, ik was bezig met mezelf in veiligheid brengen.

Met een agressieve en gewelddadige vriend van mijn moeder thuis, was mijn enige prioriteit; ‘hoe kom ik hier zo snel mogelijk weg?’. Ik vond mijn ‘escape’ in een relatie met een 20 jaar oudere man. Dat deze relatie geen stand hield, mag duidelijk zijn. Van enige vorm van gelijkwaardigheid was geen sprake.

Mijn 1e vaste baan was als secretaresse. Omringd door afgestudeerde carrièretijgers moest ik mijn ‘mannetje’ staan. En ergens in die periode moet ik hebben bedacht: ‘blik op oneindig, verstand op nul en rammen!’.
En belemmerende overtuigingen zoals; ‘kan ik dit wel?’, ‘ben ik wel goed genoeg’?, ‘zitten ze wel op mij te wachten?’ kon ik daarbij niet gebruiken, dus die parkeerde ik gemakshalve maar even (voor de buitenwereld dan he….). Dus, grote bek, keihard werken, avondstudies volgen en alles aanpakken werd mijn adagium.

Het heeft me geen windeieren gelegd.

Maar nu, nu ik mezelf steeds verder ‘ont-wikkel’ en zelfs een 180 graden carrièreswitch heb gemaakt, blijken die belemmerende overtuigingen niet weg. Nee, ze staan nog keurig op me te wachten…..

Dus weer werk aan de winkel!

Maar nu door ze aan te kijken, in twijfel te trekken en te bewijzen aan mezelf dat ze niet kloppen, zodat ik ze voor altijd los kan laten……

In mijn nieuwste podcast 𝐒𝐌𝐄𝐑𝐄𝐍 𝐌𝐄𝐓 𝐁𝐑𝐄𝐍𝐃𝐄𝐋 vertel ik precies welke stappen ik hiervoor neem. En ik nodig je van harte uit hetzelfde te doen, zodat ook jij vrijer kunt leven.

En de belemmering ‘zitten ze wel op mij te wachten?’ kon ik van de week gelijk alweer meer loslaten, want – totaal onverwachts – kreeg ik een berichtje van een oud-collega die schrijft; ‘𝙅𝙚 𝙫𝙚𝙧𝙝𝙖𝙡𝙚𝙣 𝙞𝙣𝙨𝙥𝙞𝙧𝙚𝙧𝙚𝙣 𝙢𝙚. 𝙅𝙚 𝙗𝙚𝙣𝙩 𝙚𝙚𝙣 𝙖𝙣𝙙𝙚𝙧 𝙢𝙚𝙣𝙨 𝙙𝙖𝙣 𝙙𝙚 𝙘𝙤𝙡𝙡𝙚𝙜𝙖 𝙙𝙞𝙚 𝙞𝙠 𝙝𝙚𝙗 𝙜𝙚𝙯𝙞𝙚𝙣. 𝙅𝙚 𝙗𝙚𝙣𝙩 𝙣𝙪 𝙬𝙖𝙧𝙢, 𝙬𝙞𝙟𝙨, 𝙞𝙣 𝙚𝙚𝙣 𝙢𝙤𝙤𝙞𝙚 𝙗𝙖𝙡𝙖𝙣𝙨, 𝙢𝙚𝙩 𝙘𝙤𝙢𝙥𝙖𝙨𝙨𝙞𝙚 𝙫𝙤𝙤𝙧 𝙖𝙣𝙙𝙚𝙧𝙚𝙣 𝙚𝙣 𝙟𝙚𝙯𝙚𝙡𝙛. 𝙅𝙚 𝙗𝙚𝙣𝙩 𝙤𝙤𝙠 𝙢𝙤𝙚𝙙𝙞𝙜 𝙜𝙚𝙯𝙞𝙚𝙣 𝙙𝙚 𝙠𝙚𝙪𝙯𝙚𝙨 𝙙𝙞𝙚 𝙟𝙚 𝙢𝙖𝙖𝙠𝙩.’

Ik zit op de goede weg….

Heb een mooi weekend.